U bâ ftyra jote
poezi nga Erina Çoku
Edhe pemt ma t’çuditshme
kan fillu me çel
veç teje
qe priton prej sythi me dal
e deg nuk bahesh kurr
po s’ke faj, s’ke
ftyra jote veç mu â tu m’ngallit.
Tan bota â ka rrehet
se pranvera erdh,
veç meje
qe s’di ça t’baj
me ket shqis t’pabindme
si m’ del natyret
e sillet n’kerkim t’ftyres tande.
Jotja ftyr n’ftyrimin tim
her m’nji mur lazdrohet
her m’nji pike uji turbllohet
her me tan kalimtart m’perngjahet,
aq sa qafat m’vjen me ua prek
me mollz t’gishtit
e me i fik mirazhet e buzmramjes.
Agsholi m’ka qesh
tan andrrat e sajume n’marri
e jam ka zdrisem
mes dits e nats
pa mujt m’u thur e plot
prej ftyres tande me sy muzgu.
Edhe sa koh prà,
ftyra jote
ka me u msheh n’xhepa t’tu,
as e shkrume, as e folme
as e ngjyrume n’sheja t’stins?
Edhe sa koh kam me e duru
ket bot t’veshme
me lkuren tane pa ndijore?
Edhe sa koh pra
me shpirtnimin tan t’trazum
n’ket lloj bote qe e till
prej ftyres tande u bâ?
Edhe sa koh n’ket lloj bote
qe u bâ ftyra jote,
qe ftyra jote u bâ krejt
qysh se t’pash ne jett e shkume
e gjer sa jam n’ket jet?
Edhe sa, edhe sa me ftyren tande?