Visari… Lazri dhe Prizreni (nji ftesë dhe nji letërkëmbim)

 Visari… Lazri dhe Prizreni (nji ftesë dhe nji letërkëmbim)

Në fund të qershorit të 2012, Visar Zhiti ftohet në qytetin e Prizrenit, ku promovohet romani i tij “Koha e Britmës”, mbasi personazhi kryesor i romanit asht Prizrenasi filozof dhe i verbër, që në të vërtetë bashkon në nji figurë të vetme artistike dy personazhe njiherësh, të atin e tij Hekuran Zhiti, i cili vitet e fundit i kaloi në verbëri dhe Lazër Radi, të cilin e kishte mik mjaft të dashun… Figura e Prizrenasit, dhe ftesa nga Prizreni (Visari dëshironte që të isha edhe unë atje) u bë shkak edhe i këtij letërkëmbimi miqsor midis nesh, të cilin e konsideroj jo vetëm nji nji vlersim për veprën e tij “Koha e Britmës”, po edhe nji nderim i njikohshëm për Lazrin, për qytetin tij të Lindjes Prizrenit, po edhe nji nderim i thelle për prindin dhe artistin Hekuran Zhiti… jr

I dashur Jozef,
gjithë të mirat në të gjitha!
Jam ftuar në Prizren të enjten e javës që vjen për të përuruar romanin “Në kohën e britmës”. Shkak besoj është personazhi prizrenas i tij, që sikur konturon disi Lazrin tonë të dashur, të cilit i është shtuar verbëria (për të parë më shumë) e Hekuranit…
Nuk po zgjatem, por nëse ke ndonjë mesazh me këtë rast, mund ta marr me vete dhe ta kumtoj edhe atje mes miqsh.
27 qershor 2012

I dashur Visar,
prej teje gjithnji e më shpesh më shfaqet nji dritare e hapun shprese…
Më bahet shumë qejfi që n’Prizrenin aq të dashtun të Lazrit, (që ai s’mbrriti me e pa ashtu siç deshte) tash kthehesh ti… Asht mrekulluese për mue, që ti ia kthen atij qyteti nji nga bijtë e shumtë të tij, që mallin për Prizrenin e mbajti të gdhendun jo veç në kujtimet dhe shkrimet e veta, por edhe në at pseudonim me të cilin ai botoi gjithë shkrimet e veta të periudhës së luftës: “Ushtima e Sharrit”.
T’ia rikthesh Prizrenit nji dashuni të braktisun nga mallkimi i historisë, dhe ta rikthesh Lazër Radin si plakun e urtë e të verbtë prizrenas, në qytetin e andrrës së tij ma të madhe, mundet veç magjia e artit të letërsisë dhe nji shpirt i madh dhe i ndjeshëm artisti, si ti Visar. (Të falenderoj asht fare pak!)
Në vitin 2000, menjiherë mbas lufte, unë, im vlla, dhe kushërini im i parë, aktori Ferdinand Radi, shkuam ma së pari në Prizren… në emën të amanetit të tim eti… E dija Prizrenin pllambë për pllambë, me Lumbardhin dhe Urat, me Marashin dhe Belvederen, me Kalanë dhe Xhaminë e Sinan Pashës, me shtëpinë e Lidhjes dhe Hamamin… sepse Prizreni ishte i gjithi mbrenda meje edhe pse s’e kisha pa kurrë me sy!
Jo mor jo, e kisha pa si nuk e kisha pa, po me sytë e tim eti, e kisha të filtruem prej dashnisë së tij…
I dashtun Visar,
Të gjithë e kemi pa Prizrenin dhe prizrenasit me sytë dhe dashninë e tij… ndaj Prizreni dhe prizrenasit s’mund të ishin ndryshe veçse fisnikë dhe të magjishëm… ashtu si personazhi i “Kohës së Britmës”, ku në nji të vetëm janë shkri Lazër Radi dhe Hekuran Zhiti…
Përshëndetjet e mia ma të nxehta deri në përlotje për qytetin e tim eti, libri i të cilit “Në Mjegullnajën e Kujtimeve” nis bash kështu:
“Prizreni, asht qyteti im i lindjes.
Ai asht qyteti ma i mrekullueshëm i kësaj bote,
thjesht pse asht qyteti i fëminisë sime,
qyteti i andrrave të mia ma të para,
i dëshirave të mia të ndezuna,
mbetun pezull n’ajri…”
Visar të uroj suksese dhe jam fort i kënaqur që shkrimet për librat e tu po gjejnë ma së shumti jehonë edhe në Kosovë…
1 korrik 2012

I dashur Jozef,
jemi kthyer nga Prizreni i bukur, ku u bë përurimi i romanit “Në kohën e britmës” diku afër shatërvaneve… Kishin ardhur plot… edhe nga Prishtina, Ali Podrimja, Ibrahim Kadriu, Smjal Smaka, zv/ministri i kulturës… një përshëndetje nga kabineti i Presidentes… folën me dashuri, recituan… njëra i ra dhe flautit… u bëne pyetje nga salla, etj.
Si surprizë e bukur u ruajt përshëndetja Jote… e lexova vetë, duke hequr intimitetet, ato ku më lavdëron… nejse, u pëlqye mjaft dhe u duartrokit gjatë, organizatori i prekur, zoti Berta, kryetar i shoqatës kulturore “Agimi”, ma mori letrën për ta botuar në numrin e ardhshëm të revistës që ai drejton.
Të nesërmen vizitova kalanë, qelitë ku u burgos Abdyl Frashëri, kishën katolike, në galerinë pranë, të piktorit Zef Toçi… pyeta se ku kishin jetuar Radët dhe a ka më në Prizren? Më treguan se kishin banuar diku pranë Katedrales dhe se kishin ikur të gjithë. Natyrisht që e dinte emrin e Lazër Radit.
Pasi u endem dhe ca, u kthyem, të mbushur me Prizren dhe me shpirtrat e atyre që nuk janë më, por që spërkatin ajrin me dritë dhe kujtimet me ar…
Edhe një herë duke të uruar çdo të mirë,
miqësisht, Visar Zhiti
9 korrik 2012

Related Images: